Ε΄ ΤΑΞΗ - ΓΛΩΣΣΑ
Περιγραφή κτηρίου
(Οι αριθμοί που αναφέρονται πιο κάτω είναι οι διαφορετικές παράγραφοι του κειμένου, όμως μπορεί κάποιος αριθμός να περιλαμβάνει περισσότερες παραγράφους, αν έχουμε να γράψουμε πολλά.)
Α. ΠΡΟΛΟΓΟΣ
(Στον πρόλογο κάνουμε μια εισαγωγή, δίνοντας μερικά γενικά στοιχεία για το κτήριο.)
§ 1. Αναφέρουμε το ΟΝΟΜΑ (αν είναι γνωστό με κάποιο όνομα). Αναφέρουμε ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ του και την ΙΣΤΟΡΙΑ του (πότε και για ποιον λόγο χτίστηκε).
Β. ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
(Στο κυρίως θέμα κάθε περιγραφής ο καθιερωμένος τρόπος είναι να προχωράμε από το μακρινό στο κοντινό. Να περιγράφουμε δηλαδή το κτήριο σαν να είμαστε μακριά και, καθώς το πλησιάζουμε και βλέπουμε πιο πολλά στοιχεία του, να το περιγράφουμε με πιο πολλές λεπτομέρειες.)
§ 2. Αρχικά, περιγράφουμε την ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ του κτηρίου: το ύψος του, το σχήμα του, το χρώμα του, τα υλικά κατασκευής του (π.χ. γυάλινο, πέτρινο, σιδερένιο, κλπ.). Περιγράφουμε δηλαδή το κτήριο όπως φαίνεται σε κάποιον που το βλέπει από μακριά.
§ 3. "Πλησιάζοντας", αναφέρουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ για το σχήμα του και την εμφάνισή του: π.χ. μοντέρνο, ερειπωμένο, σχέδια στους εξωτερικούς τοίχους αν έχει, τι είδους είσοδο και πόρτα ή παράθυρα έχει, και οτιδήποτε άλλο "χτυπάει" στο μάτι όταν το βλέπουμε από κοντά.
§ 4. "Μπαίνουμε" μέσα στο κτήριο και περιγράφουμε πώς είναι ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ: την διαρρύθμιση που έχει (πώς είναι οι χώροι του δηλαδή), τα έπιπλα (παλιά, καινούρια, μοντέρνα, κλασικά, κλπ.), την διακόσμηση, κλπ.
(Εννοείται πως αν δεν γνωρίζουμε το κτήριο από μέσα, παραλείπουμε αυτή την παράγραφο.)
§ 5. Αναφέρουμε την ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ και την ΧΡΗΣΗ του, πώς τον χρησιμοποιούν δηλαδή οι άνθρωποι σήμερα.
§ 6. Αναφέρουμε κάποια ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ του που γνωρίζουμε (αν γνωρίζουμε κάτι).
§ 7. Αναφέρουμε ΠΟΤΕ και ΠΏΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ: το βλέπουμε στην γειτονιά μας, το είδαμε τυχαία κάπου και το ψάξαμε (στο διαδίκτυο, στην εγκυκλοπαίδεια, κλπ.), έχει σχέση με την οικογένειά μας ή με την ζωή μας, κλπ.
§ 8. Αναφέρουμε ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ που συνδέονται με αυτό, είτε κάποια που ξέρουμε ή μάθαμε, είτε κάποια που έχουν σχέση με την ζωή μας.
§ 2. Αρχικά, περιγράφουμε την ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ του κτηρίου: το ύψος του, το σχήμα του, το χρώμα του, τα υλικά κατασκευής του (π.χ. γυάλινο, πέτρινο, σιδερένιο, κλπ.). Περιγράφουμε δηλαδή το κτήριο όπως φαίνεται σε κάποιον που το βλέπει από μακριά.
§ 3. "Πλησιάζοντας", αναφέρουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ για το σχήμα του και την εμφάνισή του: π.χ. μοντέρνο, ερειπωμένο, σχέδια στους εξωτερικούς τοίχους αν έχει, τι είδους είσοδο και πόρτα ή παράθυρα έχει, και οτιδήποτε άλλο "χτυπάει" στο μάτι όταν το βλέπουμε από κοντά.
§ 4. "Μπαίνουμε" μέσα στο κτήριο και περιγράφουμε πώς είναι ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ: την διαρρύθμιση που έχει (πώς είναι οι χώροι του δηλαδή), τα έπιπλα (παλιά, καινούρια, μοντέρνα, κλασικά, κλπ.), την διακόσμηση, κλπ.
(Εννοείται πως αν δεν γνωρίζουμε το κτήριο από μέσα, παραλείπουμε αυτή την παράγραφο.)
§ 5. Αναφέρουμε την ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ και την ΧΡΗΣΗ του, πώς τον χρησιμοποιούν δηλαδή οι άνθρωποι σήμερα.
§ 6. Αναφέρουμε κάποια ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ του που γνωρίζουμε (αν γνωρίζουμε κάτι).
§ 7. Αναφέρουμε ΠΟΤΕ και ΠΏΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ: το βλέπουμε στην γειτονιά μας, το είδαμε τυχαία κάπου και το ψάξαμε (στο διαδίκτυο, στην εγκυκλοπαίδεια, κλπ.), έχει σχέση με την οικογένειά μας ή με την ζωή μας, κλπ.
§ 8. Αναφέρουμε ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ που συνδέονται με αυτό, είτε κάποια που ξέρουμε ή μάθαμε, είτε κάποια που έχουν σχέση με την ζωή μας.
Γ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
(Ο επίλογος δίνει ένα ομαλό κλείσιμο του κειμένου που μόλις γράψαμε. Ένα κείμενο που τελειώνει χωρίς επίλογο, απότομα, αφήνει ένα ερωτηματικό στον αναγνώστη: σαν να πάθαμε κάτι και σταματήσαμε ξαφνικά να γράφουμε.)
§ 9. Στον επίλογο αναφέρουμε τις ΣΚΕΨΕΙΣ, την ΓΝΩΜΗ και τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ μας για το κτήριο.
Μπορεί να είναι συναισθήματα νοσταλγίας (αν περιγράφουμε το σπίτι των παππούδων μας στο χωριό που πάμε τα καλοκαίρια), στεναχώριας (αν περιγράφουμε ένα γηροκομείο), άγχους (αν περιγράφουμε ένα νοσοκομείο), χαράς (αν περιγράφουμε κάτι από το οποίο έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις), κλπ.
Προσοχή! Αποφεύγουμε να τελειώνουμε με τυποποιημένες εκφράσεις του τύπου "Ω, πόσο μ' αρέσει αυτό το κτήριο" ή "Αχ, πόσο θα 'θελα να το ξαναδώ" κλπ. που δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα.
Μπορούμε εννοείται να τελειώνουμε με όποιον τρόπο θέλουμε, αρκεί να εκφράζουμε τα πραγματικά μας, τα δικά μας συναισθήματα.