ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ΄ (ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ)
ΕΝΟΤΗΤΑ Γ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821-1830)
Κεφ. 10: Ο ΙΜΠΡΑΗΜ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ (1825)
Στις αρχές του 1825 ο Ιμπραήμ έφτανε στην Μεθώνη.
Ο καλά οργανωμένος από Γάλλους αξιωματικούς στρατός του έδειξε από την πρώτη στιγμή τις ικανότητές του, αφού μπορούσε να ενεργεί με ταχύτητα και να αιφνιδιάζει τους αντιπάλους του.
Την ίδια στιγμή οι Έλληνες, αποδυναμωμένοι και διχασμένοι από τον Εμφύλιο, και με τον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς φυλακισμένους στην Ύδρα, δεν είχαν ποιον να στείλουν εναντίον του Ιμπραήμ. Αποφασίστηκε να τον αντιμετωπίσει ένας πλοίαρχος, ο Σκούρτης.
Στην πρώτη μάχη που δόθηκε στα Κρεμμύδια της Μεσσηνίας ο στρατός του Σκούρτη διαλύθηκε. Ο Ιμπραήμ προχώρησε και κατέλαβε τα δύο κάστρα του Ναβαρίνου (το Νεόκαστρο και το Παλαιόκαστρο).
Ως το τέλος της άνοιξης είχε καταλάβει όλη την Μεσσηνία, σπέρνοντας καταστροφή και τρόμο στο πέρασμά του.
Ο καλά οργανωμένος από Γάλλους αξιωματικούς στρατός του έδειξε από την πρώτη στιγμή τις ικανότητές του, αφού μπορούσε να ενεργεί με ταχύτητα και να αιφνιδιάζει τους αντιπάλους του.
Την ίδια στιγμή οι Έλληνες, αποδυναμωμένοι και διχασμένοι από τον Εμφύλιο, και με τον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς φυλακισμένους στην Ύδρα, δεν είχαν ποιον να στείλουν εναντίον του Ιμπραήμ. Αποφασίστηκε να τον αντιμετωπίσει ένας πλοίαρχος, ο Σκούρτης.
Στην πρώτη μάχη που δόθηκε στα Κρεμμύδια της Μεσσηνίας ο στρατός του Σκούρτη διαλύθηκε. Ο Ιμπραήμ προχώρησε και κατέλαβε τα δύο κάστρα του Ναβαρίνου (το Νεόκαστρο και το Παλαιόκαστρο).
Ως το τέλος της άνοιξης είχε καταλάβει όλη την Μεσσηνία, σπέρνοντας καταστροφή και τρόμο στο πέρασμά του.
Ο λαός, πανικοβλημένος από την προέλαση των Αιγυπτίων απαιτούσε την αποφυλάκιση του Κολοκοτρώνη και των άλλων οπλαρχηγών. Ο Παπαφλέσσας προσπάθησε να πείσει την κυβέρνηση να ελευθερώσει τους αγωνιστές. Δεν τα κατάφερε και κατέβηκε στα τέλη Μαΐου του 1825 ο ίδιος στην Μεσσηνία να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ. Οχυρώθηκε με τους άντρες του βιαστικά στο Μανιάκι, αλλά στην μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκαν όλοι, δίνοντας ένα υψηλό παράδειγμα αυτοθυσίας.
Η προφορική λαϊκή παράδοση αναφέρει πως μετά την μάχη ο Ιμπραήμ έβαλε κάποιους στρατιώτες του να σηκώσουν τον νεκρό Παπαφλέσσα και να τον στερεώσουν όρθιον σ' ένα δέντρο. Κατόπιν τον χαιρέτησε στρατιωτικά και τον ασπάστηκε. Θέλησε μ'αυτόν τον τρόπο να τιμήσει τον ήρωα, ας ήταν και εχθρός του. |
Το φίλημα του Ιμπραήμ
|
Μετά από το Μανιάκι, ο αιγυπτιακός στρατός έφτασε ανεμπόδιστος μέχρι την Τριπολιτσά, κατέλαβε την πόλη (άδεια από τους κατοίκους της, αφού την είχαν εγκαταλείψει όλοι) και προχώρησε προς το Ναύπλιο όπου είχαν την έδρα τους οι επαναστάτες.
Η κυβέρνηση, μπροστά στο αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε, αναγκάστηκε να δώσει γενική αμνηστία. Διόρισε τον Κολοκοτρώνη αρχιστράτηγο και του ανέθεσε το δύσκολο έργο της αναχαίτισης του Ιμπραήμ.
Στο μεταξύ, στους Μύλους, κοντά στο Ναύπλιο, μερικές εκατοντάδες Ελλήνων, με αρχηγούς τον Δημ. Υψηλάντη, τον Ι. Μακρυγιάννη και τον Κων. Μαυρομιχάλη, κατόρθωσαν να ανακόψουν την πορεία των Αιγυπτίων και να τους αναγκάσουν να γυρίσουν πίσω στην Τριπολιτσά (13 Ιουνίου 1825).
Η σημασία της μάχης στους Μύλους ήταν πολύ μεγάλη, για δύο λόγους: πρώτα διότι μια ομάδα ομάδα Ελλήνων νίκησε έναν στρατό οργανωμένο και τετραπλάσιο σε δύναμη, και έπειτα διότι αν οι Έλληνες έχαναν την μάχη στους Μύλους, θα έχαναν και τον κάμπο του Άργους και η Επανάσταση πολύ πιθανόν να έσβηνε στην Πελοπόννησο.
Ο Κολοκοτρώνης, βλέποντας και την ελληνική νίκη στους Μύλους, είχε την πεποίθηση πως οι Έλληνες δεν ήταν έτοιμοι ακόμη να αντιμετωπίσουν με κατά μέτωπο μάχες τον καλά οργανωμένο στρατό του Ιμπραήμ και άρα θα έπρεπε να συνεχίσουν την τακτική του κλεφτοπολέμου.
Παράλληλα, όμως, η κυβέρνηση ανέθεσε σε έναν Γάλλο αξιωματικό, τον Κάρολο Φαβιέρο, να αρχίσει να συγκροτεί και τακτικό ελληνικό στρατό.
Τον Αύγουστο του 1825 παρά λίγο να είχαν οι Έλληνες μία μεγάλη πολεμική επιτυχία, αν πετύχαινε το σχέδιο του Κων. Κανάρη για πυρπόληση του αιγυπτιακού στόλου μέσα στην έδρα του, στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Δυστυχώς όμως η επιχείρηση έγινε αντιληπτή από ένα γαλλικό πολεμικό πλοίο που άρχισε να τους κανονιοβολεί.
Η επιχείρηση τελείωσε άδοξα και ο Κανάρης γύρισε άπρακτος στην Ελλάδα.
Πηγές:
Για την δημιουργία της ανάρτησης, εκτός από τις ήδη αναφερθείσες πηγές και το σχολικό βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄,
βοήθησε –χωρίς να ερωτηθεί...– ο ιστότοπος "el.wikipedia.org" (για την μάχη στους Μύλους),
καθώς και το παλαιό βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄, Κεφ. 26 (ΟΕΔΒ 2009)
Κατεβάστε το μάθημα (σε μορφή pdf) στον υπολογιστή σας. ΚΛΙΚ ΕΔΩ!