ΛΙΓΑ ΓΛΩΣΣΙΚΑ
Ο σεβασμός αυτού του ιστοτόπου προς την ελληνική γλώσσα, και η στεναχώρια του συντάκτη του για την αδιαφορία των περισσότερων ανθρώπων απέναντι στην σωστή χρήση της, δημιούργησαν την ανάγκη για την σύνταξη των "Γλωσσικών".
Κάποιες "αιρετικές" (που λέει ο λόγος) απόψεις που θα βρείτε εδώ, ή απόψεις εν πάση περιπτώσει διαφορετικές από της σχολικής γραμματικής (τελικό "ν", "καμμιά" αντί "καμιά", "επειδή" ή "διότι" αντί για "γιατί" στις απαντήσεις, κλπ.), υπάρχουν επειδή η γλωσσική ιδεολογία του ιστοτόπου μας είναι κάθετα αντίθετη από την ιδεολογία των σημερινών [2023] βιβλίων της σχολικής γραμματικής:
Σε αντίθεση με αυτήν, εμείς πιστεύουμε έντονα πως ένα γλωσσικό λάθος (π.χ. το "καμιά" με ένα "μ") πρέπει να ενσωματώνεται στην επίσημη γραμματική μόνον όταν όλη η κοινωνία το χρησιμοποιεί έτσι, οπότε και γίνεται ανώφελη οποιαδήποτε νεκρανάσταση του παλαιού τύπου.
Μέχρι τότε, όμως, η γραμματική πρέπει να προβάλλει τον σωστό τύπο, ακόμη και αν χρησιμοποιείται από μια μειοψηφία.
Για να μιλήσουμε με παραδείγματα:
Το "κυττάζω" δεν ανήκει στην νεοελληνική γραμματική, αφού (καλώς ή κακώς, δεν έχει σημασία πια) έχει εξαφανιστεί από την σημερινή γλώσσα και έχει δώσει την θέση του στο "κοιτάζω".
Επομένως είναι λογικό να μην διδάσκεται πια ο τύπος "κυττάζω".
Την αντωνυμία "κάθε τι" όμως οι περισσότεροι άνθρωποι μέχρι σήμερα την προφέρουν ως δύο λέξεις (όπως πραγματικά είναι, δηλαδή), και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως όλοι τονίζουν δύο φορές (και στο "κά" και στο "τί") όταν την χρησιμοποιούν.
Άρα, με ποιο δικαίωμα εμείς θα πρέπει να διδάσκουμε το "κάθε τι" ως μία λέξη [καθετί] (Γραμματική Ε΄-ΣΤ΄ Δημοτικού, σελ. 121) απλώς και μόνο επειδή ακούμε κάποιους (λίγους) να το προφέρουν έτσι;
Ένα δεύτερο παράδειγμα:
Η λέξη "συμμαθητής" [συν+μαθητής] γράφεται με "μμ", επειδή στον συνδυασμό [ν+μ] το "ν" μετατρέπεται σε "μ":
συν+μαθητής → συμμαθητής (ν+μ→μμ) .
Η λέξη "καμμία" (που βγαίνει από την έκφραση "ούτε καν μία") ανήκει στην ίδια περίπτωση (καν+μία, με συνδυασμό [ν+μ] ):
καν+μία → καμμία (ν+μ→μμ) .
Για ποιον λόγο, τότε, θα πρέπει να γράφεται και, ακόμη χειρότερα, να διδάσκεται στην Γραμματική με "μ" (καμία);
Με λίγα λόγια:
Όσο περισσότερα λάθη ενσωματώνονται και επισημοποιούνται μέσα σε μία γραμματική, τόσο πιο δύσκολο γίνεται σε κάποιον να μαθαίνει σωστά (Έλληνα ή ξένον, αδιάφορο) την γλώσσα μας, αφού θα πρέπει να μαθαίνει "παπαγαλία" περισσότερα πράγματα.
Αν, και όταν, καθιερωθεί ένα λάθος, καθιερώθηκε. Δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Ούτε θα πεθάνει η γλώσσα. Οι γλώσσες όλων των ανθρώπων, εξάλλου, έτσι εξελίσσονται στους αιώνες· (και) μέσα από τα λάθη αυτών που τις μιλούν.
Το σχολείο, όμως, για ποιον λόγο θα πρέπει να "σπρώχνει" τα λάθη να καθιερώνονται πριν την ώρα τους;
Για να δείτε το υλικό των "Γλωσσικών", αρκεί να περάσετε το ποντίκι πάνω από τις καρτέλες του μενού αριστερά (στον υπολογιστή), ή να επιλέξετε από το αναδυόμενο μενού (στο κινητό), και να πατήσετε πάνω σε αυτό που θέλετε να δείτε.
Κάποιες "αιρετικές" (που λέει ο λόγος) απόψεις που θα βρείτε εδώ, ή απόψεις εν πάση περιπτώσει διαφορετικές από της σχολικής γραμματικής (τελικό "ν", "καμμιά" αντί "καμιά", "επειδή" ή "διότι" αντί για "γιατί" στις απαντήσεις, κλπ.), υπάρχουν επειδή η γλωσσική ιδεολογία του ιστοτόπου μας είναι κάθετα αντίθετη από την ιδεολογία των σημερινών [2023] βιβλίων της σχολικής γραμματικής:
Σε αντίθεση με αυτήν, εμείς πιστεύουμε έντονα πως ένα γλωσσικό λάθος (π.χ. το "καμιά" με ένα "μ") πρέπει να ενσωματώνεται στην επίσημη γραμματική μόνον όταν όλη η κοινωνία το χρησιμοποιεί έτσι, οπότε και γίνεται ανώφελη οποιαδήποτε νεκρανάσταση του παλαιού τύπου.
Μέχρι τότε, όμως, η γραμματική πρέπει να προβάλλει τον σωστό τύπο, ακόμη και αν χρησιμοποιείται από μια μειοψηφία.
Για να μιλήσουμε με παραδείγματα:
Το "κυττάζω" δεν ανήκει στην νεοελληνική γραμματική, αφού (καλώς ή κακώς, δεν έχει σημασία πια) έχει εξαφανιστεί από την σημερινή γλώσσα και έχει δώσει την θέση του στο "κοιτάζω".
Επομένως είναι λογικό να μην διδάσκεται πια ο τύπος "κυττάζω".
Την αντωνυμία "κάθε τι" όμως οι περισσότεροι άνθρωποι μέχρι σήμερα την προφέρουν ως δύο λέξεις (όπως πραγματικά είναι, δηλαδή), και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως όλοι τονίζουν δύο φορές (και στο "κά" και στο "τί") όταν την χρησιμοποιούν.
Άρα, με ποιο δικαίωμα εμείς θα πρέπει να διδάσκουμε το "κάθε τι" ως μία λέξη [καθετί] (Γραμματική Ε΄-ΣΤ΄ Δημοτικού, σελ. 121) απλώς και μόνο επειδή ακούμε κάποιους (λίγους) να το προφέρουν έτσι;
Ένα δεύτερο παράδειγμα:
Η λέξη "συμμαθητής" [συν+μαθητής] γράφεται με "μμ", επειδή στον συνδυασμό [ν+μ] το "ν" μετατρέπεται σε "μ":
συν+μαθητής → συμμαθητής (ν+μ→μμ) .
Η λέξη "καμμία" (που βγαίνει από την έκφραση "ούτε καν μία") ανήκει στην ίδια περίπτωση (καν+μία, με συνδυασμό [ν+μ] ):
καν+μία → καμμία (ν+μ→μμ) .
Για ποιον λόγο, τότε, θα πρέπει να γράφεται και, ακόμη χειρότερα, να διδάσκεται στην Γραμματική με "μ" (καμία);
Με λίγα λόγια:
Όσο περισσότερα λάθη ενσωματώνονται και επισημοποιούνται μέσα σε μία γραμματική, τόσο πιο δύσκολο γίνεται σε κάποιον να μαθαίνει σωστά (Έλληνα ή ξένον, αδιάφορο) την γλώσσα μας, αφού θα πρέπει να μαθαίνει "παπαγαλία" περισσότερα πράγματα.
Αν, και όταν, καθιερωθεί ένα λάθος, καθιερώθηκε. Δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Ούτε θα πεθάνει η γλώσσα. Οι γλώσσες όλων των ανθρώπων, εξάλλου, έτσι εξελίσσονται στους αιώνες· (και) μέσα από τα λάθη αυτών που τις μιλούν.
Το σχολείο, όμως, για ποιον λόγο θα πρέπει να "σπρώχνει" τα λάθη να καθιερώνονται πριν την ώρα τους;
Για να δείτε το υλικό των "Γλωσσικών", αρκεί να περάσετε το ποντίκι πάνω από τις καρτέλες του μενού αριστερά (στον υπολογιστή), ή να επιλέξετε από το αναδυόμενο μενού (στο κινητό), και να πατήσετε πάνω σε αυτό που θέλετε να δείτε.