ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ΄ (ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ)
ΕΝΟΤΗΤΑ Γ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821-1830)
Κεφ. 14: Η Γ΄ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ: Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΒΑΡΙΝΟΥ
Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση
Μετά την Β΄ Εθνοσυνέλευση αποφασίστηκε η επόμενη Εθνοσυνέλευση να γίνει το 1824. Όμως, λόγω του Εμφυλίου αναβλήθηκε.
Τελικά συνήλθε στις 6 Απριλίου του 1826 στην Επίδαυρο, αλλά διακόπηκε μετά από δέκα ημέρες, λόγω της πτώσης του Μεσολογγίου.
Η δεύτερη φάση της Συνέλευσης ξεκίνησε στην Ερμιόνη (χωρίς όμως όλους τους αντιπροσώπους) στις 18 Ιανουαρίου 1827.
Στις 19 Μαρτίου 1827 συνέχισε τις εργασίες της, μέχρι τις 5 Μαΐου 1827, με πλήρη σύνθεση, στην Τροιζήνα.
Έτσι, ουσιαστικά η Γ΄ Εθνοσυνέλευση πραγματοποιήθηκε μοιρασμένη σε τρεις φάσεις, και σε τρεις πόλεις: Επίδαυρο, Ερμιόνη και Τροιζήνα.
Τελικά συνήλθε στις 6 Απριλίου του 1826 στην Επίδαυρο, αλλά διακόπηκε μετά από δέκα ημέρες, λόγω της πτώσης του Μεσολογγίου.
Η δεύτερη φάση της Συνέλευσης ξεκίνησε στην Ερμιόνη (χωρίς όμως όλους τους αντιπροσώπους) στις 18 Ιανουαρίου 1827.
Στις 19 Μαρτίου 1827 συνέχισε τις εργασίες της, μέχρι τις 5 Μαΐου 1827, με πλήρη σύνθεση, στην Τροιζήνα.
Έτσι, ουσιαστικά η Γ΄ Εθνοσυνέλευση πραγματοποιήθηκε μοιρασμένη σε τρεις φάσεις, και σε τρεις πόλεις: Επίδαυρο, Ερμιόνη και Τροιζήνα.
Επειδή οι τελικές αποφάσεις πάρθηκαν κατά την τρίτη φάση, είναι γνωστή περισσότερο ως Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας.
Η πιο σημαντική απόφαση που πήρε η Γ΄ Εθνοσυνέλευση ήταν να εκλέξει τον Ιωάννη Καποδίστρια ως "Κυβερνήτη της Ελλάδος", για επτά χρόνια.
Το ψήφισμα της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης με την εκλογή του Καποδίστρια
Άλλη ενέργεια της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης ήταν να ψηφίσει (1η Μαΐου) νέο Σύνταγμα, πιο φιλελεύθερο και δημοκρατικό από τα προηγούμενα. Στο Σύνταγμα εκείνο διακηρύσσεται για πρώτη φορά η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας· πως κάθε εξουσία πηγάζει από το Έθνος και υπάρχει υπέρ αυτού.
Απόφαση της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης ήταν και ο διορισμός των Άγγλων Τσωρτς και Κόχραν ως αρχηγών του στρατού και του στόλου αντίστοιχα.
Απόφαση της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης ήταν και ο διορισμός των Άγγλων Τσωρτς και Κόχραν ως αρχηγών του στρατού και του στόλου αντίστοιχα.
Η ναυμαχία του Ναβαρίνου
Τον Ιούλιο του 1827, οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) υπέγραψαν την Συνθήκη του Λονδίνου, με την οποίαν οριζόταν η αυτονομία της Ελλάδας και η υποχρέωση του Οθωμανικού κράτους να σεβαστεί την απόφαση. Μάλιστα, με ένα μυστικό άρθρο, συμφώνησαν να αναγκάσουν την Τουρκία να την εφαρμόσει, έστω και με πόλεμο.
Το κείμενο της Συνθήκης του Λονδίνου
Η Τουρκία, ενθαρρυμένη από τις αποτυχίες της Ελληνικής Επανάστασης, δεν δέχθηκε τους όρους της Συνθήκης.
Τότε αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πλοία, με αρχηγούς τους ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν αντίστοιχα, κατέπλευσαν στις 20 Οκτωβρίου 1827 στο Ναβαρίνο (σημερινή Πύλο), για να εφαρμόσουν την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Τότε αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πλοία, με αρχηγούς τους ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν αντίστοιχα, κατέπλευσαν στις 20 Οκτωβρίου 1827 στο Ναβαρίνο (σημερινή Πύλο), για να εφαρμόσουν την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Κόλπος του Ναβαρίνου
(ΚΛΙΚ στην εικόνα, για μετάβαση στους χάρτες της Google)
(ΚΛΙΚ στην εικόνα, για μετάβαση στους χάρτες της Google)
Ο Ιμπραήμ, αρχηγός του τουρκοαιγυπτιακού στόλου που βρισκόταν στον κόλπο του Ναβαρίνου, όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε με την απόφαση της Συνθήκης, αλλά αντίθετα χτύπησε και βύθισε την βάρκα του αξιωματικού των συμμάχων που μετέφερε μήνυμα για συνεννοήσεις.
Η κατάσταση γρήγορα ξέφυγε από κάθε έλεγχο και ξεκίνησε μία σκληρή ναυμαχία που κράτησε μέχρι το απόγευμα.
Σύμφωνα με περιγραφές της μάχης, τα καράβια που έπαιρναν μέρος στην ναυμαχία μέσα στον μικρό κόλπο του Ναβαρίνου ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους, ώστε μπλέκονταν τα ξάρτια τους (τα σκοινιά που συγκρατούν τα πανιά στα κατάρτια).
Η κατάσταση γρήγορα ξέφυγε από κάθε έλεγχο και ξεκίνησε μία σκληρή ναυμαχία που κράτησε μέχρι το απόγευμα.
Σύμφωνα με περιγραφές της μάχης, τα καράβια που έπαιρναν μέρος στην ναυμαχία μέσα στον μικρό κόλπο του Ναβαρίνου ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους, ώστε μπλέκονταν τα ξάρτια τους (τα σκοινιά που συγκρατούν τα πανιά στα κατάρτια).
Στο τέλος της ναυμαχίας, τα περισσότερα πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου (γύρω στα 60) βρίσκονταν κατεστραμμένα στον βυθό της θάλασσας.
Οι Τουρκοαιγύπτιοι είχαν 6.000 νεκρούς και σχεδόν 4.000 τραυματίες.
Οι σύμμαχοι δεν έχασαν κανένα πλοίο, ενώ είχαν συνολικά 180 νεκρούς και 500 τραυματίες.
Μετά την ναυμαχία, δεν είχαν όλα τα κράτη τις ίδιες αντιδράσεις:
Η Γαλλία και η Ρωσία χαιρέτισαν την νίκη του συμμαχικού στόλου με ενθουσιασμό.
Η Αγγλία χαρακτήρισε την ναυμαχία "ατυχές και απαίσιο γεγονός" και σχεδόν τιμώρησε τον ναύαρχο Κόδριγκτον που έδωσε την εντολή για την έναρξή της.
Οι Τούρκοι ζητούσαν αποζημίωση από τις κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων για την καταστροφή του στόλου τους και παρέμεναν ανυποχώρητοι στο ελληνικό ζήτημα.
Όποια όμως αντίδραση και αν είχε το κάθε κράτος, το γεγονός είναι πως η ναυμαχία στο Ναβαρίνο ήταν καθοριστική για την ελληνική ανεξαρτησία (η οποία θα ερχόταν μετά από 3 χρόνια).
Πηγές:
Για την δημιουργία της ανάρτησης, εκτός από τις ήδη αναφερθείσες πηγές και το σχολικό βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄,
βοήθησαν –χωρίς να ερωτηθούν...– οι ιστότοποι:
Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού
Αντι-μάθημα
εφημ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Βικιπαίδεια 1
Βικιπαίδεια 2
Βικιπαίδεια 3
Βικιπαίδεια 4
"Σαν σήμερα"
καθώς και το παλαιό βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄, Κεφ. 24 & 29 (ΟΕΔΒ 2009)
Κατεβάστε το μάθημα (σε μορφή pdf) στον υπολογιστή σας. ΚΛΙΚ ΕΔΩ!