Ε΄ ΤΑΞΗ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ
"Κάποτε ριζώνουν και τα λόγια" (σελ. 234)
"Ο Μίδας και τα γαϊδουρινά αυτιά"
(σύμφωνα με την ερώτηση 3 του Ανθολογίου)
Ο Μίδας, ο βασιλιάς της Φρυγίας (αυτός που ό,τι ακουμπούσε γινόταν χρυσάφι, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία...) κάποτε εξόργισε τον θεό Απόλλωνα και εκείνος τον τιμώρησε "χαρίζοντάς" του γαϊδουρινά αυτιά. Και να πώς:
Ο Παν (ο Πάνας, αν προτιμάτε...) περηφανευόταν πως οι μουσικές του ικανότητες ήταν ανώτερες από αυτές του θεού Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας, που θύμωσε για την προσβολή όταν το έμαθε, δέχθηκε να διαγωνισθεί μαζί του. Ο Παν θα έπαιζε τον αυλό του και εκείνος θα έπαιζε την λύρα. Κριτή έβαλε τον Τμώλο (μυθικό βασιλιά των Λυδών). Δεύτερος κριτής μπήκε ο Μίδας.
Αφού έπαιξαν και οι δυο τις καλύτερες μουσικές τους, ο Τμώλος χωρίς δεύτερη σκέψη έδωσε το βραβείο στον Απόλλωνα. Ο Μίδας όμως είχε διαφορετική άποψη: θεώρησε πως καλύτερος μουσικός ήταν ο Παν. Ο Απόλλωνας εξοργίστηκε τόσο πολύ με τον Μίδα που του μετέτρεψε τα αυτιά σε γαϊδουρινά. Αφού θα είχε από τότε και μετά τα μεγάλα αυτιά του γαϊδάρου, σίγουρα θα μπορούσε την επόμενη φορά να ακούσει καλύτερα πως ο θεός Απόλλωνας έπαιζε μουσική πράγματι σαν θεός!
Ο Παν (ο Πάνας, αν προτιμάτε...) περηφανευόταν πως οι μουσικές του ικανότητες ήταν ανώτερες από αυτές του θεού Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας, που θύμωσε για την προσβολή όταν το έμαθε, δέχθηκε να διαγωνισθεί μαζί του. Ο Παν θα έπαιζε τον αυλό του και εκείνος θα έπαιζε την λύρα. Κριτή έβαλε τον Τμώλο (μυθικό βασιλιά των Λυδών). Δεύτερος κριτής μπήκε ο Μίδας.
Αφού έπαιξαν και οι δυο τις καλύτερες μουσικές τους, ο Τμώλος χωρίς δεύτερη σκέψη έδωσε το βραβείο στον Απόλλωνα. Ο Μίδας όμως είχε διαφορετική άποψη: θεώρησε πως καλύτερος μουσικός ήταν ο Παν. Ο Απόλλωνας εξοργίστηκε τόσο πολύ με τον Μίδα που του μετέτρεψε τα αυτιά σε γαϊδουρινά. Αφού θα είχε από τότε και μετά τα μεγάλα αυτιά του γαϊδάρου, σίγουρα θα μπορούσε την επόμενη φορά να ακούσει καλύτερα πως ο θεός Απόλλωνας έπαιζε μουσική πράγματι σαν θεός!
Έτσι ο Μίδας βρέθηκε με μεγάλα γαϊδουρινά αυτιά... Ντρεπόταν τόσο πολύ γι' αυτό, που τα έκρυβε συνεχώς κάτω από έναν σκούφο. Δεν μπορούσε όμως να κρύψει το μυστικό από τον κουρέα που τον κούρευε.
Ο κουρέας, από την άλλη, ένιωθε πολύ βαρύ το μυστικό για να το κρατήσει μόνο για τον εαυτό του. Αν όμως το έλεγε πουθενά, ο Μίδας θα του έκοβε το κεφάλι.
Για να φύγει το βάρος από μέσα του, μια μέρα ο κουρέας πήγε σε ένα χωράφι, έσκαψε έναν λάκκο, φώναξε "ο Μίδας έχει γαϊδουρινά αυτιά!", ανακουφίστηκε που μοιράστηκε το μυστικό με κάποιον - έστω και με το χώμα, σκέπασε τον λάκκο με χώμα, και έφυγε για το σπίτι του.
Στο χώμα όμως, αφού έγινε πιο αφράτο με το σκάψιμο, φύτρωσε ένα καλάμι και σιγά-σιγά η περιοχή γέμισε από καλάμια. Κάθε φορά που φυσούσε, τα καλάμια έβγαζαν ήχους που έλεγαν τα λόγια του κουρέα για τα γαϊδουρινά αυτιά του Μίδα, κι έτσι όλος ο κόσμος έμαθε το πάθημα του βασιλιά!
Ο κουρέας, από την άλλη, ένιωθε πολύ βαρύ το μυστικό για να το κρατήσει μόνο για τον εαυτό του. Αν όμως το έλεγε πουθενά, ο Μίδας θα του έκοβε το κεφάλι.
Για να φύγει το βάρος από μέσα του, μια μέρα ο κουρέας πήγε σε ένα χωράφι, έσκαψε έναν λάκκο, φώναξε "ο Μίδας έχει γαϊδουρινά αυτιά!", ανακουφίστηκε που μοιράστηκε το μυστικό με κάποιον - έστω και με το χώμα, σκέπασε τον λάκκο με χώμα, και έφυγε για το σπίτι του.
Στο χώμα όμως, αφού έγινε πιο αφράτο με το σκάψιμο, φύτρωσε ένα καλάμι και σιγά-σιγά η περιοχή γέμισε από καλάμια. Κάθε φορά που φυσούσε, τα καλάμια έβγαζαν ήχους που έλεγαν τα λόγια του κουρέα για τα γαϊδουρινά αυτιά του Μίδα, κι έτσι όλος ο κόσμος έμαθε το πάθημα του βασιλιά!